Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl
Toen het onlangs vertrokken GroenLinks/PvdA-raadslid Bram Donkers in 1998 na een paar slapeloze nachten wethouder werd, gebeurde dat in een tijdvak dat het wel eens afgelopen kon zijn met Borne als autonome gemeente. Immers op den duur financieel niet levensvatbaar. Aan schaalvergroting viel niet te ontkomen, beaamde Donkers vorige week in een (afscheids)interview dat ik met hem had voor RTV Borne.
Vier jaar geleden schreef ik nog eens een stukje over het mogelijk teloorgaan van Borne in de toen nog niet aan de kant gezette onvolprezen Bornse Courant. Als over dingen en mensen die voorbijgaan noteerde ik dat er een tijd is geweest, nog niet zo lang geleden, de 20ste eeuw spoedde zich naar de 21ste, dat ‘men’ in en voor Twente dacht aan het smeden van een Dubbelstad. Om in het verre Den Haag aan de zee waar men ’s lands regering vermoedde, beter gehoord te worden, een grotere vuist te maken. Niet om na dubbelagent en dubbelboot in de twaalfde druk van de dikke Van Dale te komen. Geen samensmelting van Hengelo en Enschede, maar een fusie met Almelo. Met elkaar de grootste worden en dus de hoofdstad van Twente. Let op, met Borne erbij. Het zou een historische beslissing zijn. Borne gaat het verschil maken. Hoe? Eerst uitleggen dat Borne veel te klein is om op den duur zelfstandig te blijven. En het dan iets lekkers voorhouden, een gezamenlijk stadskantoor bijvoorbeeld. Borne in een nieuwe jas.
Ik reisde af naar de dichtstbijzijnde kapel die gewijd is aan Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand. Niet beseffend en vermoedend dat ik er op terug zou komen voor het aan de kant gezette onvolprezen RTV Borne.
Ik wist toen al wel en weet nu nog dat de weg naar de kapel lang was en is. Onderweg is er gedoe, aarzeling, je weet soms niet wat je ziet. Je kunt struikelen. Niet over bergen, maar over stenen en venijnige steentjes.
Jan Stoop, 30-6-2020