Cursiefje: Nog niet van de grond

Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.

Ja, ‘t was ‘m wel, de man die ik begin dit jaar bij toeval ontmoette op het pad langs de Bornse beek. Deze keer trof ik hem net zo toevallig ongeveer midden in het dorp. Vlakbij de meerarmige fontein die er afgedekt eigenlijk niet was. Ik was in een schoorvoetend tempo door vrijwel verlaten straten naar het lege plein gelopen. Je weg vinden, kon je het niet noemen.
Bij de beek had de man zich voorgesteld: Johannes Voordewind, zeg maar Jan. Hij vertelde een missie te hebben. “Ik ga Borne redden. Ik woon in de Bornsche Maten, in een dure koopwoning, ben hoogopgeleid en verdien bovenmodaal”. Hij voegde eraan toe dat-ie op het punt stond een gezin te stichten. “Ik zal mede zorgen voor een explosieve groei van de wijk die me dierbaar is geworden sinds ik Hengelo de rug heb toegekeerd. Ik reken erop dat de armlastige gemeente mij wel weet te vinden. Zo’n dorp als Borne verdient het”. Een kwestie van opschuivend denken, opschuiven in kilometers en ook naar een meer open politiek hadden hem gebracht tot het oprichten van een nieuwe partij: P v d W, Partij van de Weldaad.

Vlak voor ik hem vroeg hoe het daarmee stond, zei hij: “Wat ziet dit café er nu leeg en lelijk uit”. Hij zei het in een wolk van regenachtige somberheid, niet beseffend dat-ie tegelijkertijd een fraai staaltje van beginrijm weggaf. Duiven die zich te goed hadden gedaan aan verloren etensresten stoven op, toen hij er gewag van maakte dat zijn partij nog niet van de grond was gekomen. Hij schamperde dat in Nederland te veel vanuit het systeem wordt gedacht en te weinig, sterker nog, niet vanuit de mens. Weldadig klonk het niet. Laat staan progressief. Laat staan vernieuwend en hoopgevend. Wat was het plein leeg en lelijk, er was geen beginnen aan.

Thuis noteerde ik tussen 21.00 en 04.30 uur in mijn opschrijfboekje: “Groots willen zijn, grote dingen doen, de lont in het kruitvat steken, verzoening en vrede brengen. Of. Mogen K L E I N en E C H T tevredenstellen, voldoen voorbij avondklokken die niet opgewonden zijn?”

Jan Stoop, 2-2-2021

Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne