Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
In de stilte van mijn huis neem ik op gezette tijden de tijd om bij mijn boekenplanken in dichtbundels te lezen. Laatst koos ik voor een bundel van Driek van Wissen, met gedichten die hij in de 80-er jaren van de vorige eeuw verzamelde en uitgeverij Bert Bakker liet uitgeven. Ferm onder de titel ‘De Volle Mep’. En met zijn devies gewoon doen. Hij relativeerde de beroemde regels van J.C. Bloem: “Is dit genoeg, een stuk of wat gedichten/voor de rechtvaardiging van een bestaan?” Later eraan toevoegend: “Ik heb veel mensen bereikt. Dat is kennelijk niet de bedoeling van echte poëzie”. De toegankelijke Van Wissen stierf in mei 2010 op 66-jarige leeftijd in Istanbul aan de gevolgen van een hersenbloeding.
Voor deze column kies ik een handvol kwatrijnen.
● ‘Hoe gaat het ?’, vraagt U mij. – Nou ja, het gaat;/ik heb het nog maar zelden echt te kwaad/en hoop van elke dag maar weer het beste./Ik meet het leven met een kleine maat.
● Het is toch eigenlijk om gek te worden:/de ene mens zoekt in de chaos orde,/hij zet vol zorg een eigen route uit,/en dan verhangt een ander weer de borden.
● Je poogt je droom met verve te bereiken/want dikwijls ga je met de verfkwast strijken./Je schildert ramen in een blinde muur,/waardoor je hoopvol uit gaat zitten kijken.
● Ik wijt de dag niet, dat het avond wordt./Een bloem treft ook geen blaam dat ze verdort./Ik ken de noodzaak wel van alle dingen,/en toch: al wat ooit was, was veel te kort.
● Geluk of ongeluk, wat maakt het uit?/Ik ga wel voort, ik houd mijn eigen huid./Ik zoek zo af en toe wel naar een ander,/maar vind steevast mijzelf slechts tot besluit.
In de stilte van mijn huis nam ik de tijd om bij mijn boekenplanken de dichtbundel De Volle Mep van Driek van Wissen te lezen. In het sonnet Gloria mundi schreef hij: “Als mijn verskunst menigeen bekoort, is onsterfelijkheid dan wat ik begeer? Ja. Dan leef ik vast in boekenkasten voort, als ik tot stof tenslotte weder keer”.
P.S. mijnerzijds.
Deze column is geschreven zonder P-notulen te raadplegen, zonder in Niger te zijn geweest en wars van sensibiliseren. Niet eens radicaal anders. Onoorbaar? Nee! Onhoorbaar? Ja! Tot u het, mijn waarde lezer, hoorbaar leest.
Jan Stoop, 27-4-2021
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne