Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
Ik leg een kattebelletje op mijn schrijftafel. Het landt zachtaardig. Wat erop staat? In tien kapitale letters plus een uitroepteken: VERWARRING!
Wie is verward? Wat is verward? Het voorjaarsweer is wisselvallig. Van zacht zonneachtig tot koud en regenachtig, met hagel en sneeuw. Vogels zijn bezig met hun bouwprogramma. De aangeharkte tuin beweegt. Op de televisie zegt iemand die het voor het zeggen heeft ergens ‘geen herinnering aan te hebben’. Er is ontsteltenis over zijn optreden, over zijn waarheid. Er gaat in één dag heel veel kapot in politiek Den Haag. Verwarrend veel dat nog niet eens heel is geweest.
Dichter bij huis, onder dezelfde weersomstandigheden, gaat het over een andere verwarring. Een deel van de Bornse gemeenteraad meent dat de op tafel gelegde begroting een mogelijke artikel-12status (verscherpt toezicht!) omzeilt. Er zijn zorgen, klinkt bij het college van B en W. Maar er is ook vertrouwen. Dat we de financiële situatie ‘op de rails krijgen en houden’.
Een van de wethouders trilt. Struikelt bijna over de ‘kwestie’ voormalig AZC. De burgemeester moet het maar opknappen. Aankoop is een groot risico. De blik blijft op buiten gericht. Vlakbij, langs de A1/A35, doemt een verbindingsweg op.
Met een rode rol loopt de burgemeester door het dorp. De draad loopt af. “Dit is het laatste jaar van dit college, dus willen we alle grote ambities aanpakken”, tekent de regionale krant op. Ambities als bouwen, verbouwen, bestemmen, herbestemmen, routes maken, naar buiten kijken en doen. De dagen worden heel, zou een dichter zeggen, schreef ik een vorige keer al. “Alle grote plannen moeten nog voor de zomer rond zijn”, kopt de krant. “Ons vertrekpunt is de gemoedstoestand in de dorpen. De gemeenschap vraagt dat van ons”. De raad kijkt ervan op. Verward. Met verbazing, twijfel. Met spot dat ze dronken zijn van zoete wijn, zoals al lang geleden opgetekend is.
Het klinkt als een Paasboodschap. Palmtakken wuiven. Wat later zal er nog geruis uit de hemel zijn als van een hevige windvlaag. Een windvlaag die het hele dorp vult.
Ik noteer in de kantlijn. Schuifelende voeten gaan langzaam. Langzaam naar het dorp. Ze zullen het dorp bereiken. Het is zoals de dichter Eddy van Vliet dicht. De warmte loopt vooruit op de tijd. Druiven bereiden zich voor op de wijn. De wespen volgen hun geurige spoor.
Jan Stoop, 6-4-2021
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne