En in rond Borne stond een aantal molens. Lees het verhaal achter de foto.
Als kind fietste ik met mijn familie elke zondag van Borne naar Zenderen, dan kwamen we langs de plek waar ooit een molen stond van mijn opa B. Wissink (foto). Er is niet veel meer van over. Niet alleen daar stond een molen, maar ook Borne zelf had een molen. Uiteindelijk ontkwam geen van de molens aan de sloophamer.
Borne kende geen poldermolens, maar wel industriemolens: twee watermolens en enkele windmolens die aanvankelijk dienden voor het malen van graan (vooral rogge), pelmolens voor gort en rijst, oliemolens en houtzaagmolens. In de negentiende eeuw werden de stoommachine, de verbrandingsmotor en ten slotte de elektromotor gebruikt voor aandrijving van het maalwerk.
Tussen Zenderen en Hertme ligt het landgoed Het Weleveld, waarvan de oorsprong terug gaat tot in de dertiende eeuw. Het landgoed had twee watermolens, waarvan één op op het Bornse Veld. Ook stond er de Welevelder windmolen, later ‘de Dikkersmolen’ genoemd. Rond 1900 werd door B. ten Heggeler een stuk grond gekocht in Zenderen en werd er een windmolen gebouwd. Helaas ging hij al snel failliet en werd de molen door verkocht aan G.J. Winkelman, deze liet de wieken verwijderen en stapte over op dieselmotor. Toen zijn opvolger H. Winkelman stierf werd alles verkocht aan zijn werkzame molenaar B. Wissink.
Aan de oostzijde van Borne wordt rond 1845 een windkorenpelmolen gebouwd, genaamd ‘De Hoop’. Herman Veldhof komt als twaalfjarige jongen werken bij een molenaar in Tubbergen, waar hij het molenaarsvak leert. Later komt hij naar Borne en doet een bod op De Hoop. Dit wordt het begin van de generatie molenaars Veldhof. Om de molen in stand te houden is er regelmatig veel onderhoud nodig. Helaas is door de modernisering ook deze molen met romp afgebroken en het bedrijf veranderd van molenaars tot handel in dierenvoeders en gereedschappen.
Lees meer over cultuur in Borne
Lees meer verhalen over Borne
Volg het nieuws uit Borne
Tekst: Marlene Wissink
Een productie van RTV Borne